- prawdę mówiąc
- пра́вду (по пра́вде) говоря́, сказа́ть по пра́вде
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
prawdę mówiąc
Смотреть что такое "prawdę mówiąc" в других словарях:
prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
notabene — ndm «wyraz wtrącony w tekst zdania dla podkreślenia jakiejś jego części; w dodatku, do tego; nawiasem mówiąc, prawdę mówiąc» Napisał ostatnio komedię, notabene bardzo dobrą. Skrytykował go ostro, notabene zupełnie niesłusznie. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
właściwie — właściwieej 1. «tak, jak należy, odpowiednio, należycie» Właściwie coś ocenić. Najwłaściwiej byłoby ich przeprosić. Czy zostało to właściwie zrozumiane? 2. «wyraz wtrącony, uściślający w pewnym stopniu poprzedzającą go wypowiedź; mówiąc ściślej,… … Słownik języka polskiego
pomiot — pot. pogard. Czarci, diabelski, szatański pomiot «o kimś złym lub o czymś dokuczliwym, przykrym»: Prawdę mówiąc, dziwne to, że właśnie do pana tak się przyczepiły te dokuczliwe owady. My prawie już nie odczuwamy ukłuć. – Ha, diabelski to pomiot ( … Słownik frazeologiczny
sprawa — 1. Coś (jest) godne, warte lepszej sprawy «coś jest godne, warte lepszego potraktowania»: (...) projekt wart lepszej sprawy, musisz go koniecznie przedstawić na najbliższym zebraniu (...). Roz bezp 1997. 2. Jak sprawy stoją «jaka jest sytuacja,… … Słownik frazeologiczny
dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… … Słownik języka polskiego
skłamać — dk IX, skłamaćmię, skłamaćmiesz, skłam, skłamaćał, skłamaćany «powiedzieć nieprawdę, wprowadzić kogoś świadomie w błąd» Skłamać bez zająknienia. Skłamał nauczycielowi, przed nauczycielem, że zapomniał zeszytu. ◊ pot. Żeby nie skłamać «prawdę… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
wprawdzie — «partykuła uwydatniająca prawdziwość czegoś, zapowiadająca jednak coś kontrastującego, całkiem innego, występująca zwykle w zespołach z wyrazami: ale (najczęściej), lecz, jednak itp.; co prawda, prawdę mówiąc» Wprawdzie zmarzł, ale się nie… … Słownik języka polskiego
wręcz — 1. «przysłówek oznaczający: bezpośrednio, z bliska (zwykle o sposobie walki)» Walczyć wręcz. 2. «w funkcji przymiotnikowej (o walce, zwykle na białą broń lub za pomocą rąk): bezpośredni, odbywający się z bliska» Walka wręcz. Przygotować się do… … Słownik języka polskiego
